Κόκκινη Αυγή:
Ω υπέρτατο πνεύμα,
Κυρίευσον, ελευθέρωσον ημάς
Η μυρωδιά του πλάσματος και της πυρίτιδας γέμιζε τον αέρα, η μπόχα της καμμένης σάρκας διαπερνώντας τα ρουθούνια του ακόμη και πίσω από τη μάσκα του, τα μάτια του μισότυφλα από την λάμψη των όπλων. Μα τα χέρια του ήταν σταθερά, ακλόνητα, η θέλησή του φτιαγμένη από σίδερο, σφυρηλατημένη στη φωτιά του καθήκοντος.
Από του κεραυνού και της θύελλας,
Αυτοκράτωρ ημών, προστάτευσον
Έτρεξε μέσα από το χαράκωμα, πάνω από κρατήρες, κάτω από έναν ουρανό που έχει το χρώμα του φρεσκοχυμένου αίματος, στολισμένο με νήματα από φωτιά και πλάσμα. Κτήνη από μέταλλο και σάρκα συγκρούονται στον ουρανό, πριν πέσουν στο έδαφος, ομοιάζοντας νεκρούς θεούς.
Από του Λοιμού, της πλάνης, του πειρασμού και του πολέμου,
Αυτοκράτωρ ημών, προστάτευσον
Η οβίδα τους έλουσε με οξύ, θερίζοντας την μονάδα του. Το λάβαρο έπεσε από τα χέρια του διοικητή, μα το άρπαξε, οδηγώντας τους συμμάχους του, προς τον αντίπαλο στρατό που προήλαυνε, προς την ορδή που ορμούσε σαν μαύρο κύμα εναντίον τους.
Από της πληγής του Κτήνους,
Αυτοκράτωρ ημών, απάλλαξον
Τα πολυβόλα ήχησαν, το λάβαρο υψώθηκε. Σαν ένας, οι Τιτάνες άδειασαν το πύρινο φορτίο τους στα κτήνη, ανοίγοντας τρύπες στις γραμμές τους, σκίζοντας τα κύματά τους. Μα για κάθε ένα που πέθαινε, άλλα δύο έρχονταν να πάρουν τη θέση τους. Εκεί που άλλοι θα υποχωρούσαν, αυτοί παρέμειναν. Εκεί που άλλοι θα έτρεμαν, αυτοί υπέμεναν. Εκεί που άλλοι θα ζητούσαν απεγνωσμένα διαφυγή, αυτοί μάτωναν και έπεφταν.
Από της βλασφημίας των Πεσόντων,
Αυτοκράτωρ ημών, απάλλαξον
Για την Πίστη, για τον Αυτοκράτορα. Η μάχη είναι πια μια συμφωνία, με τι κραυγές των κτηνών στην πρώτη σειρά, κάτω από την υπόκρουση χιλιάδων εκτοξευτών και τα αγκομαχητά των Τιτάνων. Άνθρωπος και κτήνος ενώνουν τη φωνή, το αίμα τους σε ένα μακάβριο τραγούδι.
Από της σαγήνης των Δαιμόνων,
Αυτοκράτωρ ημών, απάλλαξον.
Όντα ξεχωρίζουν από τη μάζα, όντα τρεις φορές στο μέγεθος ανθρώπου, ξερνώντας οξύ και φωτιά, μια βλασφημία προς το ίδιο το Σύμπαν. Μερικά γίνονται κομμάτια καθώς βγαίνουν από τα τρομερά τους κουκούλια, μα άλλα ανταποδίδουν, θερίζοντας τους υπερασπιστές. Μερικοί αμφιβάλλουν, μα η αμφιβολία είναι προσωρινή.
Από της κατάρας του Μιάσματος,
Αυτοκράτωρ ημών, προστάτευσον.
Τα κτήνη είναι κοντά, τα όπλα σιγούν. Οι στρατιώτες πετούν τα όπλα τους, πετάνε από επάνω τους το βάρος της ελπίδας. Τραβούν σπαθιά και σηκώνουν λάβαρα, ορμούν ουρλιάζοντας προς την ορδή, γνωρίζοντας πως αυτή θα είναι η τελευταία τους μάχη.
Με ιαχές και ύμνους, ορμούν στα κτήνη.
Από του αιωνίου θανάτου,
Κυρίευσον, ελευθέρωσον ημάς.
Ξέρουν ότι θα πεθάνουν. Για αυτό δεν φοβούνται. Ξέρουν ότι πολεμούν για την Ανθρωπότητα. Για αυτό και είναι ανίκητοι.
Την καταστροφή αυτών,
Την εξόντωση αυτών,
Την καταδίκη αυτών,
Δεόμεθα, πάταξον αυτούς
Σαν ένας, χαιρετίζουν την Κόκκινη Αυγή.
Ω υπέρτατο πνεύμα,
Κυρίευσον, ελευθέρωσον ημάς
Η μυρωδιά του πλάσματος και της πυρίτιδας γέμιζε τον αέρα, η μπόχα της καμμένης σάρκας διαπερνώντας τα ρουθούνια του ακόμη και πίσω από τη μάσκα του, τα μάτια του μισότυφλα από την λάμψη των όπλων. Μα τα χέρια του ήταν σταθερά, ακλόνητα, η θέλησή του φτιαγμένη από σίδερο, σφυρηλατημένη στη φωτιά του καθήκοντος.
Από του κεραυνού και της θύελλας,
Αυτοκράτωρ ημών, προστάτευσον
Έτρεξε μέσα από το χαράκωμα, πάνω από κρατήρες, κάτω από έναν ουρανό που έχει το χρώμα του φρεσκοχυμένου αίματος, στολισμένο με νήματα από φωτιά και πλάσμα. Κτήνη από μέταλλο και σάρκα συγκρούονται στον ουρανό, πριν πέσουν στο έδαφος, ομοιάζοντας νεκρούς θεούς.
Από του Λοιμού, της πλάνης, του πειρασμού και του πολέμου,
Αυτοκράτωρ ημών, προστάτευσον
Η οβίδα τους έλουσε με οξύ, θερίζοντας την μονάδα του. Το λάβαρο έπεσε από τα χέρια του διοικητή, μα το άρπαξε, οδηγώντας τους συμμάχους του, προς τον αντίπαλο στρατό που προήλαυνε, προς την ορδή που ορμούσε σαν μαύρο κύμα εναντίον τους.
Από της πληγής του Κτήνους,
Αυτοκράτωρ ημών, απάλλαξον
Τα πολυβόλα ήχησαν, το λάβαρο υψώθηκε. Σαν ένας, οι Τιτάνες άδειασαν το πύρινο φορτίο τους στα κτήνη, ανοίγοντας τρύπες στις γραμμές τους, σκίζοντας τα κύματά τους. Μα για κάθε ένα που πέθαινε, άλλα δύο έρχονταν να πάρουν τη θέση τους. Εκεί που άλλοι θα υποχωρούσαν, αυτοί παρέμειναν. Εκεί που άλλοι θα έτρεμαν, αυτοί υπέμεναν. Εκεί που άλλοι θα ζητούσαν απεγνωσμένα διαφυγή, αυτοί μάτωναν και έπεφταν.
Από της βλασφημίας των Πεσόντων,
Αυτοκράτωρ ημών, απάλλαξον
Για την Πίστη, για τον Αυτοκράτορα. Η μάχη είναι πια μια συμφωνία, με τι κραυγές των κτηνών στην πρώτη σειρά, κάτω από την υπόκρουση χιλιάδων εκτοξευτών και τα αγκομαχητά των Τιτάνων. Άνθρωπος και κτήνος ενώνουν τη φωνή, το αίμα τους σε ένα μακάβριο τραγούδι.
Από της σαγήνης των Δαιμόνων,
Αυτοκράτωρ ημών, απάλλαξον.
Όντα ξεχωρίζουν από τη μάζα, όντα τρεις φορές στο μέγεθος ανθρώπου, ξερνώντας οξύ και φωτιά, μια βλασφημία προς το ίδιο το Σύμπαν. Μερικά γίνονται κομμάτια καθώς βγαίνουν από τα τρομερά τους κουκούλια, μα άλλα ανταποδίδουν, θερίζοντας τους υπερασπιστές. Μερικοί αμφιβάλλουν, μα η αμφιβολία είναι προσωρινή.
Από της κατάρας του Μιάσματος,
Αυτοκράτωρ ημών, προστάτευσον.
Τα κτήνη είναι κοντά, τα όπλα σιγούν. Οι στρατιώτες πετούν τα όπλα τους, πετάνε από επάνω τους το βάρος της ελπίδας. Τραβούν σπαθιά και σηκώνουν λάβαρα, ορμούν ουρλιάζοντας προς την ορδή, γνωρίζοντας πως αυτή θα είναι η τελευταία τους μάχη.
Με ιαχές και ύμνους, ορμούν στα κτήνη.
Από του αιωνίου θανάτου,
Κυρίευσον, ελευθέρωσον ημάς.
Ξέρουν ότι θα πεθάνουν. Για αυτό δεν φοβούνται. Ξέρουν ότι πολεμούν για την Ανθρωπότητα. Για αυτό και είναι ανίκητοι.
Την καταστροφή αυτών,
Την εξόντωση αυτών,
Την καταδίκη αυτών,
Δεόμεθα, πάταξον αυτούς
Σαν ένας, χαιρετίζουν την Κόκκινη Αυγή.
Post a Comment
pww re file gamise! den to metafrazeis k auto sta agglika! kathe fora pou to diavazw anatrixiazw!
ΑπάντησηΔιαγραφή