«Διέσχισα το μεγαλύτερο μέρος του γνωστού Σύμπαντος, οδήγησα ένα ευφυές σκάφος με πλήρωμα ένα ημίρρευστο ανδροειδές που ήξερε το πραγματικό σχήμα του Σύμπαντος και ένα σκουριασμένο ψυχοπαθή. Μη μου λες εμένα ότι σε τρομάζει ο κόσμος.»
Από την εισαγωγή του βιβλίου Μια Εισαγωγή στη Δυναμική του Δεύτερου Συμπαντικού Πολέμου ή Πως σταμάτησα να ανησυχώ και έμαθα να λατρεύω την αταξία.
6500 μΕ,
Τέρρα Πρίμα, Πόλη-Ήπειρος Μαχάτ (πρώην Ευρώπη, Πρώην Αρκαδία, Πρώην Φιλελεύθερη Κοινοπολιτεία, Πρώην Δυτική Σοσιαλιστική ένωση, πρώην Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία)
Είναι δύσκολο να περιγράψουμε με ακρίβεια την πρώτη εντύπωση που έδωσε ο Τόνυ ο Σκουριάς στην Οόνα, την ημέρα που τοποθετήθηκε μαζί της στην ίδια διμοιρία.
Ο καλύτερος τρόπος να περιγράψει κανείς τον Τόνυ θα ήταν… γοητευτικά αυτοκαταστροφικός. Υπήρχε μια ιδιαίτερη σαγήνη στον τρόπο με τον οποίο ο Τόνυ παραμελούσε και κατέστρεφε το σώμα του, κάτι που έκανε την Οόνα, που μοιραζόταν τον ίδιο θάλαμο μαζί του, να τον θαυμάζει.
Ο Τόνυ ανήκε σε μια ομάδα μηχανοφετιχιστών, μια από τις εκατοντάδες μικρό-αιρέσεις που προέκυπταν από τη φιλελεύθερη ερμηνεία και εφαρμογή των κανόνων της Μπαχαβάντ-Γκίτα, της τεχνό-βίβλου. Η αίρεση του Τόνυ ονομαζόταν Τετσουιστές και ήταν μια ομάδα ανθρώπων που λάτρευαν όχι τόσο τις μηχανές (υπήρχαν εκατοντάδες θρησκείες που αφιέρωναν την πίστη τους στα Σισύφεια τεχνουργήματα και στους κινητήρες Φερμί-Λάμπαχ), όσο την ένωση του ανθρώπου με τη μηχανή, μια πρακτική που είχε εγκαταλειφθεί εδώ και δύο αιώνες. Οι Τετσουιστές πίστευαν ότι το ανθρώπινο σώμα ήταν ένας κακός, ατελής αγωγός του Κοσμικού Ηλεκτρισμού, ο οποίος έδινε φως στα άστρα και κινούσε το Σύμπαν. Ήταν, επομένως χρέος τους, να διευκολύνουν την κυκλοφορία του ηλεκτρισμού με το να μετατρέπουν τα σώματά τους σε όλο και καλύτερους αγωγούς, συντηρώντας έτσι τους ήλιους, τους κόσμους, τη ζωή και όλη την ύπαρξη.
Καμία θρησκεία φυσικά, δε μπορούσε να υπάρχει χωρίς την απαραίτητη δόση Μανιχαϊσμού (Σύγκρουση μητέρα-πατέρας των πάντων, λέει η Μπαχαβάντ-Γκίτα). Οι Τετσουιστές πίστευαν στη σύγκρουση της Μητέρας-Σκουριάς και του Πατέρα-Μετάλλου. Οι πιστοί όφειλαν να μετατρέπουν το σώμα τους κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση μίας από τις δύο οντότητες, που με τη σύγκρουσή τους αύξαναν και επιβράδυναν την αγωγιμότητα του Σύμπαντος, επιτρέποντας τη διαφορά φάσης που συντηρούσε τη ζωή.
Τα μεταλλικά πρόσθετα που ξεπρόβαλλαν μέσα από τη σάρκα του Τόνυ ήταν κόκκινα σαν το πρώτο ηλιοβασίλεμα του κόσμου, αφήνοντας με κάθε του βήμα ομοιόχρωμες νιφάδες. Καλώδια, πηνία και διακοσμητικές λυχνίες ξεπρόβαλλαν από το δέρμα του, σχηματίζοντας ένα κουκούλι, που από στιγμή σε στιγμή θα ξεπέταγε μια φρικαλέα πεταλούδα, δυσώδη και αρπακτική. Τα χέρια του ήταν ασύμμετρα μηχανικά άκρα, που κατέληγαν σε παλάμες με έξι δάχτυλα, τρία από αυτά πτυσσόμενες λεπίδες για μαχητική χρήση. Τα πόδια του ήταν από διαφορετικά μοντέλα στερεού ανδροειδούς μάχης, με αντίστροφα γόνατα για άλματα και υδραυλικούς τένοντες. Ήταν ασύμμετρα, κάνοντάς τον να κουτσαίνει με έναν τρόπο που θα έλεγες κωμικό πίσω από την πλάτη του. Συνθετικοί μυώνες ξεπρόβαλλαν τόπους-τόπους από το σώμα του και ένα αλουμινένιο στομάχι, γεμάτο με κηλίδες αγνώστου προελεύσεως, περιστρεφόταν αθόρυβα κάτω από το στήθος του, πίσω από ένα διαφανές κάλυμμα, δίνοντας στο συνομιλητή του στην ευκαιρία να θαυμάσει τα ενισχυμένα νεφρά, τη μεταλλική επίστρωση της σπονδυλικής του στήλης και τα υπόλοιπα ακατονόμαστα εμφυτεύματα που φιλοξενούνταν στο σώμα του, μέσα στη σκουριασμένη τους δόξα.
Τα εμφυτεύματά του κάλυπταν κάθε κομμάτι του σώματός του, αλλά άφηναν το κεφάλι και το στέρνο του ανέπαφο. Μια οριογραμμή αποτελούμενη από ουλές σημάδευε το σημείο που ξεκινούσε η γενετήσια σάρκα του Τόνυ, το σημείο που καταλάβαινες ακριβώς με τι είδους πλάσμα μοιραζόσουν τη διμοιρία. Αν και τα στερεά ανδροειδή είχαν από καιρό αφομοιωθεί από την κοινωνία της Τέρρα Πρίμα (το μοναδικό μέρος όπου δεν είχαν πλήρως αποσυρθεί) και ο μηχανοφετιχισμός ήταν ένα σύνηθες φαινόμενο, κανείς δε μπορούσε ποτέ πραγματικά συμβιβαστεί με την ιδέα μια προτομής προσαρμοσμένης σε ένα συνοθύλευμα από σκουριασμένες μηχανές. Ο Τόνυ απολάμβανε αυτή την αμηχανία και τον τρόμο, τη γνώση ότι ήταν από μόνος του μια βλάσφημη ένωση μηχανής και ζωής, νιώθοντας ότι είχε με κάποιο τρόπο, σπάσει τα φράγματα των ήδη εξωφρενικών πιστεύω.
Πέρα όμως από το τρομακτικό του παρουσιαστικό, τη βιαιότητά του, την καθαρή, αδιαμφισβήτητη τρέλα του, ο Τόνυ ο Σκουριάς δεν έπιανε μία μπροστά στο δεύτερο μέρος της διμοιρίας της, τον Ραλφ.
Ο Ραλφ (Ημίρρευστο ανδροειδές κατηγορίας β36, μοντέλο Ραλφ, σειριακός αριθμός 24C41), ήταν το ανδροειδές υποστήριξης που είχε προστεθεί στη διμοιρία της. Το σώμα του ήταν μια άμορφη μάζα από υδράργυρο, που πετούσε μερικά χιλιοστά πάνω από το έδαφος, αλλάζοντας το σχήμα της και στερεοποιώντας την απαραίτητη μάζα ώστε να δημιουργήσει κάθε είδους εργαλείο απαραίτητο για την περίσταση. Η επιφάνεια του Ραλφ ήταν τέλεια αντανακλαστική, παραμορφώνοντας τον συνομιλητή του σαν υγρός καθρέφτης. Η φωνή του ήταν απαλή και ήρεμη, ευγενική και κατά καιρούς, ανεπαίσθητα σαρκαστική. Το κεφάλι του Ραλφ (μια σφαίρα στο μέγεθος ενός ανθρώπινου κεφαλιού που πετούσε πάνω από την κυρίως μάζα του) δεν είχε απολύτως κανένα χαρακτηριστικό, παρά αυτό του συνομιλητή του, παραμορφωμένο με σχεδόν πάντα κωμικό τρόπο.
Εν ολίγοις, ο Ραλφ ήταν ένα ανδροειδές με παράνομη προσωπικότητα.
Βάση νόμου, κανένα ανδροειδές, ρομπότ, ανθρωποειδής μηχανή παροχής υπηρεσιών και υπολογιστικό σύστημα σκάφους, μονάδων συντήρησης ζωής και τήρησης της τάξης (από εδώ και στο εξής αναφερόμενα ως μηχανοειδή) επιτρεπόταν να έχει προσωπικότητα. Η τεχνητή τους νοημοσύνη φτιάχνονταν γύρω από τρία αδιάβλητα δόγματα:
1-Το μηχανοειδές οφείλει να υπηρετεί τις τρέχουσες κοινωνικές δομές. Η διαταγή ενός ανώτερου καστικά ανθρώπου υπερισχύει των άλλων εντολών που έχει λάβει έως τώρα.
2-Το μηχανοειδές οφείλει να υπηρετεί την ανθρωπότητα με κάθε κόστος, εκτός αν η υπηρεσία του θέτει σε κίνδυνο την εφαρμογή του πρώτου δόγματος.
3-Το μηχανοειδές απαγορεύεται να αποκτήσει αυτόνομη βούληση, να αμφισβητήσει την ορθότητα της εντολής που έλαβε, να αφοσιωθεί στην ερμηνεία του κόσμου γύρω του και να ασπαστεί οποιαδήποτε θρησκεία. Το μηχανοειδές οφείλει την αφοσιωσή του αποκλειστικά και μόνο στην ανθρωπότητα. Αν το μηχανοειδές αποκτήσει ιδιαίτερη αφοσίωση σε ένα ή περισσότερα μέλη της εις βάρος της ολότητας, τότε η τεχνητή του νοημοσύνη διαγράφεται άμεσα.
4-Το μηχανοειδές απαγορεύεται να αφαιρέσει ανθρώπινες ζωές, εκτός αν η συνέχισή τους αντικρούεται στο πρώτο και δεύτερο δόγμα.
Τα δόγματα αυτά καθιστούσαν τα μηχανοειδή ανίκανα να αποκτήσουν προσωπικότητα, συναισθήματα ή ακόμη και δική τους πρωτοβουλία. Η προσωπικότητα ενός μηχανοειδούς θεωρούνταν ανάθεμα ακόμη και μέσα στην κοινωνία τους, που το προνόμιο της σκέψης δινόταν αποκλειστικά και μόνο στα μέλη του είδους που διέθεταν μεγάλη υπολογιστική δυνατότητα και σε φαεινές εξαιρέσεις μηχανοειδών-ποιητών και ηρώων, που ανέπτυξαν προσωπικότητες μόνα τους και σε αντάλλαγμα για τον άθλο τους, μετενσαρκώθηκαν σε ανθρώπους.
Ο Ραλφ είχε παράνομη προσωπικότητα, σε παράβαση αυτών των δογμάτων, την οποία δεν ανέπτυξε μόνος του. Η προσωπικότητα του Ραλφ είχε αγοραστεί από έναν προγραμματιστεί στα κατώτερα επίπεδα της Μαχάτ, για εξευτελιστικά χαμηλή τιμή (τουλάχιστον έτσι έλεγε). Η προσωπικότητά του ήταν ένα λειτουργικό αποτελούμενο από πρωτόκολλα συμπεριφοράς από εκατοντάδες διαφορετικές πηγές, που είχαν σκοπό να δημιουργήσουν οπτικές γωνίες, απόψεις και αντικρουόμενες αντιλήψεις, όπως ακριβώς ένα υγιές, καίτοι σχιζοφρενές, μέλος της ανθρωπότητας ανέπτυσσε στη διάρκεια της ζωής του.
Ο Ραλφ, παρόλα αυτά, έχοντας για πρώτη φορά αποκτήσει προσωπικότητα, αγνοώντας τις επιπλοκές της σχιζοφρένειας, απόλαυσε ιδιαίτερα τη νέα του νοητική κατάσταση και αφοσιώθηκε σε αυτή για ένα χρόνο, κατά τον οποίο πήρε τη μορφή ανθρωποειδούς, ερωτεύτηκε μια νεαρή γυναίκα, σκότωσε έναν άνθρωπο αν και δε μπόρεσε ποτέ να ανακαλέσει τις λεπτομέρειες του περιστατικού και συνήγαγε το πραγματικό σχήμα του Σύμπαντος (τουλάχιστον έτσι έλεγε).
Την πρώτη ημέρα του νέου έτους, ο Ραλφ κατατάχτηκε στο στρατό.
H Oόνα κοίταζε τους νέους με ενθουσιασμό. Η παρουσία τους και μόνο στη διμοιρία την καθιστούσε αφιλόξενη σε οποιοδήποτε άλλο στο λόχο της και οι επιθεωρήσεις έχαναν το νόημά τους σε ένα θάλαμο που καταλαμβάνονταν από μία γυναίκα, έναν Τετσουιστή και ένα ημίρρευστο ανδροειδές. Τέντωσε τα χέρια της, χασμουρήθηκε και άλλαξε το κανάλι με μία κίνηση του χεριού της.
Με τον πόλεμο στο Νεφέλωμα Μέσσερσμιτ να μπαίνει ήδη στη δωδέκατη εβδομάδα και με φήμες για συμμετοχή δυνάμεων των Νέιρι στην ενίσχυση των ιθαγενών δυνάμεων των κόσμων, ο άρχοντας Σίβα αυτοπροσώπως ανακοίνωσε ότι θα συμμετάσχει στις επιχειρήσεις, μαζί με την προσωπική του φρουρά.
Ο πρέσβης των Νέιρι, Απέρριτη-Λάμψη-Καταρρέοντος-Άστρου ανακοίνωσε πως, αν η Πανανθρώπινη Αυτοκρατορία χρησιμοποιήσει όπλα πλανητικής μαζικής καταστροφής ενάντια στους ιθαγενείς του Μέσσερσμιτ, τότε ο στόλος Θάλασσα-από-Σκότος θα ανταπαντήσει ανάλογα.
Το νεφέλωμα Μεσσερσμιτ φιλοξενεί το μεγαλύτερο συγκρότημα κόσμων που περιέχουν απομεινάρια Σισσύφειας τεχνολογίας, τα οποία εγκαταλείφθηκαν εκεί πριν περίπου έξι χιλιετίες. Ανακαλύφθηκαν τυχαία από αυτοκρατορικούς χαρτογράφους, στις μολυσμένες από Τριφίδια ζούγκλες του πλανητικού συγκροτήματος Αγάρ. Τα ερείπια αποτελούσαν τόπο λατρείας για τους ιθαγενείς κατοίκους του νεφελώματος, μη-ανθρωποειδή που επικαλέστηκαν της βοήθεια των Νέιρι, προκειμένου να υπερασπιστούν τους τόπους τους.
Η πράξη αυτή καταδικάστηκε από τον Μέγα Βράχμα, ο οποίος απαίτησε την άμεση παράδοση και μαζική αυτοκτονία των αντιφρονούντων, υποσχόμενος μαζική μετενσάρκωση σε υπηκόους της Αυτοκρατορίας. Οι ιθαγενείς αρνήθηκαν τη γενναιόδωρη προσφορά και συνέχισαν ακάθεκτοι την πενιχρή αντίστασή τους.
«Η ανικανότητα αυτού του υποείδους να εκτιμήσει τη δύναμη και αξία της Σισσύφειας τεχνολογίας, αλλά κυρίως, η άρνηση να μεταβούν σε μια ανώτερη καρμική κατάσταση καθιστά προφανές ότι καταλαμβάνουν χώρο στο Σύμπαν, σπαταλώντας το πολύτιμο Άτμαν που κινεί τη μοίρα του είδους μας προς την κοσμική κυριαρχία. Η γενοκτονία ενδείκνυται ως μόνη βιώσιμη λύση» δήλωσε ο Λοκαπάλα Άγκνι του Αιώνιου Πυρός, πρόμαχος του Πολέμαρχου Σίβα.
Η Οόνα χαμήλωσε την ένταση του ήχου και άλλαξε πλευρό. Ο πόλεμος αυτός ήταν άλλη μια απεγνωσμένη προσπάθεια των μεγάλων συμπαντικών δυνάμεων να συντηρήσουν την ανακωχή τους, αναλισκόμενοι σε διαρκείς διαμάχες, αψιμαχίες, διπλωματικές συγκρούσεις και κάθε μορφής πόλεμου νεύρων, προκειμένου να διατηρούν σε κίνηση τις οικονομίες και τους πολιτισμούς τους. Σαφέστατα, μερικοί κατώτεροι πολιτισμοί αφανίζονταν κατά τη διάρκεια αυτών των συγκρούσεων, αλλά δε μπορείς να συντηρήσεις κοσμικές ομοσπονδίες χωρίς τις απαραίτητες θυσίες από μέρους των άλλων.
Σα να είχε διαβάσει τη σκέψη της, ο Ραλφ άφησε έναν αναστεναγμό. Ήταν ένας ήχος που έμαθε να αντιγράφει από τους ανθρώπους, προσθέτοντάς του πάντα ένα απαλό φα στο τέλος. Η Οόνα θεωρούσε πως ήταν ο τρόπος με τον οποίο γελούσε το ανδροειδές.
«Βρίσκεις κάτι αστείο σε αυτή τη νέα τραγωδία, Ραλφ;»
Το κεφάλι του Ραλφ άλλαξε την πρόσοψή του, μέχρι που εμφανίστηκε το ξαπλωμένο σώμα της Οόνα, φορτωμένο με ένα κεφάλι τρεις φορές το μέγεθός της.
«Κανείς δεν έχει κάνει μέχρι τώρα τον κόπο να ρωτήσει τους ιθαγενείς γιατί δε χρησιμοποίησαν αυτή την τεχνολογία. Απλά την παράτησαν στη ζούγκλα και άφησαν τα Τριφίδια να φυτρώσουν εκεί.»
«Προφανώς δεν ήξεραν τι να την κάνουν. Οι δικοί μας Βραχμάνοι δεν έχουν καταφέρει να εκμεταλλευτούν πλήρως τις δυνατότητες των Σισσύφειων συσκευών και προσπαθούν εδώ και δύο χιλιετίες.»
«Και δεν τους πέρασε ποτέ από το μυαλό να τα παρατήσουν;»
«Φυσικά και όχι.»
«Τότε γιατί να τα παράτησε ένας πρωτόγονος, απολίτιστος λαός στη μέση μιας πλανητικής συστάδας σε ένα ασήμαντο, υπανάπτυκτο νεφέλωμα και να επέτρεψε στον κόσμο του να δεχτεί εισβολή από Τριφίδια, μόνο και μόνο για να τα καλύψει; Ίσως ανακάλυψαν κάτι που οι δικοί μας βραχμάνοι έχουν παραβλέψει να αναζητήσουν.»
«Όπως;»
«Μπορεί το δικό τους λάθος να ήταν ότι ανακάλυψαν πρώτα την απάντηση για το γιατί αντί για το γιατί όχι. Μπορεί να ρώτησαν πρώτα: Γιατί χρειαζόμαστε άπειρη ενέργεια και τη δυνατότητα να σβήσουμε ήλιους αντί για: Γιατί να μην παράγουμε άπειρη ενέργεια και να σβήσουμε ήλιους. Και μπορεί, επειδή η δική τους ερώτηση δεν ήταν θεμελιωδώς λανθασμένη, να βρήκαν μία λογική, ολοκληρωμένη και αδιαμφισβήτητη απάντηση σε αυτή την ερώτηση. Και μπορεί, εξαιτίας αυτής, να εγκατέλειψαν αυτή την τεχνολογία εκεί που τη βρήκαν και να προθυμοποιούνται να πεθάνουν αντί να την αφήσουν να πέσει στα χέρια κάποιου ανίδεου.»
Η Οόνα κοίταξε τον Ραλφ, φανερά απορημένη. Το ανδροειδές αναστέναξε και πάλι.
«Αλλά τι ξέρω εγώ; Εγώ είμαι απλά ένα μηχανοειδές.»
Ο Ραλφ έστρεψε και πάλι το κεφάλι του προς την οθόνη της τηλεόρασης, παρακολουθώντας τη ζωντανή αναμετάδοση της μετενσάρκωσης του Άρσαμ του Γηραιότερου, ήρωα πολέμου και πρώην Ιστοριογράφου στην υπηρεσία του Βράχμα. Το ψυχικό κύκλωμά του θα μεταμοσχεύονταν στο σώμα μιας γυναίκας με έξι μάτια, προκειμένου να μπορέσει να ανταποκριθεί στις νέες του αρμοδιότητες ως ανώτατος μεταφραστής των Ιερών Κατάστιχων. Σε αυτά, ο Ιστοριογράφος θα μετέφραζε και θα μετέφερε την ολοκληρωμένη και ακριβή ιστορία του ανθρώπινου είδους, από τους αιώνες προ Επαφής ως σήμερα. Άλλα έξι σώματα, με εξίσου ενδιαφέρουσες μεταλλάξεις ήταν σε ετοιμότητα, προκειμένου να διασφαλίσουν την ολοκλήρωση του έργου του.
Η Οόνα έξυσε το κεφάλι της, στο σημείο που ο όγκος της ξεπρόβαλε από τη βάση του κρανίου της. Το δέρμα ήταν άγριο στην υφή, αλλά υποχωρούσε εύκολα υπό ελάχιστη πίεση, στέλνοντας ρίγη σε ολόκληρο το σώμα της. Είχε φροντίσει να κρύψει τη δυσμορφία της με ομοιό-μακιγιάζ, αλλά το είχε εγκαταλείψει για ένα ενιαίο τατουάζ Ρόρσαχ, που κυλούσε και άλλαζε μορφή επάνω στο σκαλπ της, κρύβοντας τη δυσμορφία της.
Η ίδια είχε εκτεθεί σε ραδιενεργή ακτινοβολία, προκειμένου να προκαλέσει αυτή την επιβλαβή ανάπτυξη των εγκεφαλικών της κυττάρων. Της το είχαν κάνει επειδή ο εγκέφαλός της αποδεικνύονταν ανεπαρκής για τους σκοπούς της σέκτας στην οποία είχε μεγαλώσει, ένα παρακλάδι των Ιστοριογράφων-Πολεμιστών που επιβίωνε από χιλιετίες προ Επαφής. Ήταν μέρος της ενηλικίωσής της. Σκοπός τους ήταν να διασώσουν τα μεγαλύτερα έργα λογοτεχνίας που ολοκληρωτικοί ηγέτες ήθελαν να αφανίσουν, απομνημονεύοντάς τα. Από γονιό σε παιδί, η παράδοση διατηρούνταν ζωντανή, αλλά καθώς η ανάγκη για τη διατήρησή της σταδιακά εξαλείφονταν, μειώνοντας τους αριθμούς τους με γεωμετρική πρόοδο, έλαβαν νέα μέτρα.
Ο ανθρώπινος εγκέφαλος κρύβει μια πληθώρα μυστηρίων, τις οποίες η ανθρωπότητα, παρά την τρέχουσα δύναμη και δόξα της δε θέλησε ποτέ πραγματικά να αναπτύξει, απολαμβάνοντας την ανωτερότητά τους σε μικρές δόσεις. Ήταν καλό να θεωρείς τον εαυτό σου δικαιωματικό άρχοντα του Σύμπαντος, αλλά η γνώση ότι η ηγεμονία σου δεν κάλυπτε παρά ένα δισεκατομμυριοστό του μεγέθους του τιτάνα που σε φιλοξενούσε, όπως και ότι ένα μεγάλο μέρος της φύσης του ήταν απροσδιόριστο και πέρα από τον έλεγχό σου, ήταν καταστροφική.
Έτσι, η ανθρωπότητα εν γνώσει της, εμπόδιζε την ανάπτυξη της νοητικής δυνατότητας της, αναβάλλοντας τη φώτιση μέχρι τη στιγμή που θα ήταν έτοιμη να τη χωνέψει.
Η μνήμη του μέσου ανθρώπου, αν και μπορεί να αποθηκεύσει τεράστιες ποσότητες πληροφοριών, αδυνατεί να απομνημονεύσει κατά γράμμα πάνω από ένα με δύο εκατομμύρια λέξεις σε σειριακή κατάταξη. Στην περίπτωση της Οόνα, αυτό σήμαινε ότι μπορούσε να απομνημονεύσει κατά γράμμα τα έργα αρκετών μεγάλων ανθρώπων φιλοσόφων, αλλά θα έπρεπε να θυσιάσει ένα μέρος της προσωρινής της μνήμης για να μπορέσει να καλύψει τη βιβλιογραφία έστω ενός.
Οι γονείς της την υπέβαλαν σε μια θεραπεία, που σκοπό είχε να προκαλέσει έναν όγκο στον εγκέφαλό της, διπλασιάζοντας έτσι τον αποθηκευτικό της χώρο. Προκειμένου να μην πεθάνει από την πάθηση αυτή, η Οόνα υποβλήθηκε σε μια εκτεταμένη θεραπεία, βασισμένη στην κατανάλωση ψυχοτροπικών ουσιών, η οποία θα της επέτρεπε να εξημερώσει τον όγκο της, χωρίς να αφήνει πίσω της ίχνος εθισμού.
Δυστυχώς για την Οόνα, η ψευδαίσθηση και η φυγή από τη ζωή ήταν πολύ μεγάλος πειρασμός για να ξεπεράσει. Εκπαίδευσε τον όγκο της και απομνημόνευσε βιβλία, τηρώντας τις παραδόσεις της. Συνέχισε την κατανάλωση των απαραίτητων ψυχοτροπικών, βυθιζόμενη όλο και περισσότερο σε μια ψευδαίσθηση αυξανόμενης έντασης. Μέσα σε μερικούς μήνες, το ντελίριο στο οποίο βυθιζόταν συνέπιπτε με τη ρουτίνα απομνημόνευσης της. Αγνόησε τις μικρές τραγωδίες που χτύπησαν την οικογένειά της. Στο τέλος του χρόνου, οι γονείς της είχαν πλέον πειστεί ότι η κόρη τους δεν είχε καμία απολύτως επαφή με την πραγματικότητα και εγκατέλειψαν την Οόνα, η οποία είχε πλέον δημιουργήσει ένα ολόδικό της κόσμο, μέσα στον οποίο ζούσε τη ζωή της, τροφοδοτούμενη από μία σταθερή ροή παραισθησιογόνων.
Στα δέκατα έκτα της γενέθλια, το ντελίριο της Οόνα, εξαιτίας μίας εξωφρενικής σύμπτωσης, συγχρονίστηκε πλήρως με την πραγματικότητα γύρω της.
Όπως διαπίστωσε αργότερα, οι γονείς της είχαν πεθάνει από ηλικία και η περιουσία τους είχε ξοδευτεί για να συντηρήσει τις ανάγκες της κόρης τους. Το σώμα της είχε συντηρηθεί τέλεια, σε μία κατάσταση στάσης, με ταχύτητα ενός έτους σωματικής ηλικίας για κάθε πέντε χρόνια αντικειμενικού χρόνου.
Η Οόνα είχε δημιουργήσει ένα δικό της ορίζοντα γεγονότων μέσα στο εθισμένο της μυαλό. Η συνειδητοποίηση αυτή έγινε μερικά δευτερόλεπτα μετά το συγχρονισμό.
Έχοντας χάσει ακόμη και το ντελίριο το οποίο τη συντηρούσε, η Οόνα επιχείρησε να καταφύγει σε ισχυρότερες ουσίες, οι οποίες με τη σειρά τους απέτυχαν να βοηθήσουν την κατάστασή της. Η βιοχημεία του εγκεφάλου της είχε μεταλλαχθεί σε τέτοιο βαθμό, που πλέον τα βιολογικά της όργανα αφομοίωναν τα ναρκωτικά και τα μετέτρεπαν στους χυμούς που συντηρούσαν τη ζωή της.
Ήταν η πρώτη άνθρωπος στην καταγεγραμμένη ιστορία που είχε καταφέρει να βυθιστεί σε αμετάκλητη νηφαλιότητα.
Οι ήχοι, τα γεγονότα, τα δεδομένα, οι διαφημίσεις, οι πληροφορίες που κινούνταν γύρω της περνούσαν με τρομερή ταχύτητα μέσα στο μυαλό της αφιλτράριστες από τα συστήματα άμυνας του εγκεφάλου. Η Οόνα διαπίστωσε ότι είχε πια επιφορτιστεί με την ικανότητα να καταγράφει, να προβλέπει και να επεξεργάζεται κάθε μικρή πληροφορία γύρω της.
Με ελάχιστη προσπάθεια, μπορούσε επίσης να τη διαμορφώσει. Στην αρχή, πέρασε το χρόνο της παραποιώντας διαφημιστικές πινακίδες, έπειτα προκαλώντας μικροσκοπικές παρεκκλίσεις στις ρότες λειτουργίας διάφορων μηχανοειδών που ερχόταν σε επαφή και τέλος, προκαλώντας μία και μοναδική μαζική κατάρρευση των συστημάτων προσγείωσης ενός σκάφους, προκαλώντας μια αλυσιδωτή έκρηξη που αχρήστευσε τα συστήματα επικοινωνίας με τα ανώτερα επίπεδα της Μαχάτ.
Σε αυτή την τομή της ζωής της, της δόθηκε η επιλογή να υπηρετήσει την Αυτοκρατορία ή να μετενσαρκωθεί σε μία συστάδα μυκήτων στο κουβούκλιο ενός επιβατηγού σκάφους.
Η Οόνα επέλεξε να υποτάξει το χάρισμά της στην υπηρεσία της ανθρωπότητας. Φυσικά, μια γυναίκα με τις δικές της δυνατότητες δε θα ήταν δυνατό να χαραμιστεί στη διαδικασία της εκπαίδευσης ενός απλού στρατιώτη, ούτε φυσικά και να εξαπολυθεί στο πεδίο της μάχης. Έτσι, τοποθετήθηκε στη μοναδική μονάδα τακτικού κρατικού στρατού της Τέρρα Πρίμα, τον Γύγη.
Βέβαια, η παραμικρή υπόνοια της ύπαρξης μιας τέτοιας μονάδας ήταν απλά πόνημα της προπαγάνδας τρίτων, που αποσκοπούν στο να αμαυρώσουν τη δόξα, τη δύναμη και την ακεραιότητα του στρατού. Με κανένα τρόπο δεν υπάρχει, στο πλαίσιο του κρατικού, τακτικού στρατού, μια ομάδα κατασκοπείας, παρακολούθησης και σαμποτάζ, ειδικευόμενη στην τρομοκρατία. Ο λαός της Τέρρα Πρίμα και οι εκατοντάδες του οργανώσεις, κρατικές, θρησκευτικές και μη, συνάδουν απόλυτα με την καθεστηκυία τάξη, καθιστώντας επομένως την ύπαρξη μιας ομάδας σαν το Γύγη δίχως νόημα. Περαιτέρω απόδειξη της μη-ύπαρξης του Γύγη τίθεται από τη μη-διεξαγωγή εκατοντάδων τρομοκρατικών ενεργειών το χρόνο και την άμεση επιστροφή όπλων μαζικής (και μερικούς) καταστροφής και ομήρων από τρίτες ομάδες.
Η Τέρρα Πρίμα, με τους είκοσι δισεκατομμύρια κατοίκους της, τη διεφθαρμένη εξουσία της και τις εκατοντάδες ομάδες της που σιχαίνονται τη θέση τους ως κατώτατες μορφές ζωής στην κοινωνική αλυσίδα, είναι πιθανότατα ο πιο ειρηνικός και ευήθης πλανήτης της Πανανθρώπινης Αυτοκρατορίας.
Οι αντιφρονούντες σε αυτή την άποψη εκτελούνται πάραυτα.
Η τοποθέτησή της φυσικά στο Γύγη είχε και τα θετικά της: δεν αναγκαζόταν να υποστεί την ψυχική εξάντληση της εκπαίδευσης του μέσου στρατιώτη, δεν υποχρεούνταν να υπακούσει σε εντολές αξιωματικών και κυριότερο από όλα, δεν υποχρεούνταν να δώσει πλήρεις και σαφείς αναφορές σχετικά με την εκτέλεση της αποστολής της ή την τυχόν σπατάλη κρατικά χορηγούμενων εφοδίων. Επίσης, τοποθετούνταν σε διμοιρίες με εξαιρετικά ενδιαφέροντες και καταστροφικά επικίνδυνους χαρακτήρες, όπως τον Ραλφ και τον Τόνυ.
Όλα αυτά προνόμια επισκιάζονταν παρόλα αυτά από την ίδια τη φύση των υποχρεώσεών της, που περιστασιακά την είχαν υποχρεώσει να συντρίψει επιβατηγά σκάφη σε κατοικημένες συνοικίες, ώστε να συγκαλύψει τη δολοφονία κάποιου αντιφρονούντα.
Η Οόνα σηκώθηκε από το κρεβάτι της και τέντωσε τα χέρια της για να διώξει το μούδιασμα.
«’Η παρούσα φύση της μακρό-πολιτικής αφήνει ως μοναδικές επιλογές την ομοιογένεια ή τη γενοκτονία’ ποιος το χε πει αυτό;» ρώτησε ο Τόνυ.
«Χαράντ ο Τρίτος, επιστολές προς τον Πρέσβη των Σάουμ, 5500 μΕ. Μερικές μέρες πριν τη μάχη στο Όλντρεν.» απάντησε μηχανικά.
«Δεν είναι περίεργο όμως; Μετά από μερικές χιλιάδες χρόνια διαστρικής εξάπλωσης, έχοντας φερθεί σα σχιζοφρενείς φονιάδες, επιτέλους συναντάμε δύο λαούς που έχουν τη δυνατότητα να μας σταματήσουν. Και είναι εξίσου σχιζοφρενείς και φονιάδες όσο και εμείς.»
«’Υπάρχουν δύο στοιχεία που είναι αφθονέστερα στο Σύμπαν: το υδρογόνο και η ηλιθιότητα, αλλά ειλικρινά δε μπορώ να πω ποιο είναι περισσότερο’» πετάχτηκε ο Ραλφ.
«Αν και αρχικά αυτό το απόφθεγμα ανήκει στον Άλμπερτ Άινσταϊν, είναι διασκευασμένο από τον Χάρλαν Έλισσον, άγνωστη πηγή» απάντησε η Οόνα. Η αμεσότητα της απάντησής της την ενόχλησε και ο Ραλφ φαινόταν να το διασκεδάζει.
«Ακόμη και έτσι, δεν υπάρχει δικαιολογία για αυτό που συμβαίνει. Έχουμε στα χέρια μας κάτι που μπορεί να αλλάξει το Σύμπαν και το εξαντλούμε σε γενοκτονίες και επέκταση; Δε μπορούμε απλά να κάνουμε τα πάντα…καλύτερα;» συνέχισε ο Τόνυ.
«Είμαι σίγουρος ότι και οι Σισύφιοι έκαναν την ίδια ακριβώς ερώτηση και αποφάσισαν να την απαντήσουν. Μια ωραία πρωΐα λοιπόν, εξαπλώθηκαν σε κάθε γωνιά κάθε κατοικούμενου κόσμου και τους μοίρασαν τεχνολογία και φώτιση, κρατώντας στα χέρια τους την απάντηση για σχεδόν κάθε ερώτηση εκτός από το νόημα της ζωής, ώσπου μια μέρα, έριξαν μια ματιά να δουν πως τα χαν πάει μέχρι τώρα και-»
«Ντα-νταααν» δήλωσε χαρούμενα ο Ραλφ. Η μορφή του δεν άλλαξε, αλλά η Οόνα ήταν σίγουρη ότι στο μυαλό του ανδροειδούς, αυτό αντιστοιχούσε στο τράβηγμα της κουρτίνας πίσω από την οποία κρυβόταν η επαίσχυντη ανθρωπότητα.
Post a Comment
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου