|
Ναράκα, 3.0 |
Και τους είπε. Οι εκφάνσεις του χαμογέλασαν και χάθηκαν μέσα στο κενό,
καθώς επέστρεψε πίσω στον πραγματικό χρόνο, έξω από το μυαλό του.
6500 μΕ, Τέρρα Πρίμα, κάτω από τον Θόλο του Πόθου.
Η Χήρα κοίταξε τα κορίτσια που είχαν απομείνει, χαϊδεύοντας το πρόσωπό της
ασυναίσθητα, τα δάχτυλά της περνώντας πάνω από τις ρυτίδες στα μάγουλά της.
Ένιωθε πως είχε γεράσει μέσα σε αυτές τις σήραγγες. Ένιωθε πως βρισκόταν μέσα
στο λαρύγγι ενός κτήνους, που της απομυζούσε χρόνια με αόρατες, μικροσκοπικές
βεντούζες, αφήνοντας πίσω του άχρηστη, γέρικη σάρκα και κατάμαυρες σκέψεις.
Η ομάδα τους είχε υποστεί μεγάλες απώλειες κατά την έξοδό τους από το
συγκρότημα από την αρχή της διαδρομής. Παρά τις προσπάθειες τους, πολλά από τα
κορίτσια είχαν χαθεί μέσα στο λαβύρινθο κάτω από τον Θόλο, είτε παίρνοντας μια
λάθος στροφή, είτε προσπαθώντας να ξεφύγουν αφού πρώτα άρπαζαν ό,τι μπορούσαν
από τις υπόλοιπες.
Post a Comment