Σισσύφιες Επιστολές, Η γέννηση του Άλεφ-Μέρος 9ο

Παμφάγος Ορχιδέα

6500 μΕ, Τέρρα Πρίμα, Πόλη-ήπειρος Μαχάτ, Θόλος του Πόθου.

«Και μου λες ότι τα επίπεδα των τερματικών είναι γεμάτα με αυτά τα πράγματα;» είπε η Χήρα, κοιτάζοντας την ορχιδέα που της είχε φέρει η Μαινάδα.

«Τα κορίτσια μου φέρανε ένα μάτσο από δαύτα, λένε ότι έχουν φυτρώσει μέσα από το πλαστομέταλλο και έχουν πνίξει τα κατώτερα επίπεδα. Μερικά από αυτά έχουν ρίζες μέσα στα καλώδια του Δικτύου.»

«Τι στο διάολο είναι αυτά;» είπε η Χήρα, χαϊδεύοντας τα πέταλα του λουλουδιού. Έμοιαζε στην όψη με μερικά προεπαφικά ευρήματα που είχε δει σε ένα μουσείο όταν ήταν μικρή, πλαστικά άνθη που έφτιαχναν οι τότε άνθρωποι για να διακοσμήσουν το χώρο τους. Φυσικά, εκείνα τα πλαστικά φύλλα και τα τεχνητά άνθη δεν είχαν αληθοφανείς φλέβες μέσα στα πέταλά τους και δεν ήταν τόσο… ζωντανά. Αυτά εδώ ήταν προφανώς συνθετικά, αλλά έμοιαζαν να έχουν μια ζωντάνια που θα έκανε μια ορχιδέα να πρασινίσει από το κακό της. 

«Είναι Παμφάγες Ορχιδέες. Είχαμε βρει ένα λιβάδι ολόκληρο στην Βούλσαν, τις ακριτικές αποικίες. Αχόρταγες και άγριες σκύλες, όλες τους. Μερικά σπόρια που φέραμε μαζί μας κατά λάθος πάνω στις στολές μας άνθισαν και άπλωσαν ρίζες μέσα στο ίδιο το υλικό του σκάφους και σχεδόν πεθάναμε όλοι.» σχολίασε η Βοργία, κοιτάζοντας το λουλούδι σα να ήταν άγριο ζώο.

«Και πώς τα ξέρεις όλα αυτά;»

«Υπηρετούσα στο Σώμα Μελέτης και Συντήρησης Ειδών, μια φορά και έναν καιρό.» κοίταξε αμήχανα τις άλλες και κοκκίνισε λίγο, νιώθοντας ευάλωτη. «Δεν ήμουν πάντα πουτάνα, ξέρετε!»

Η Χήρα αναστέναξε και τράβηξε ένα πέταλο, αποκόπτοντάς το από το άνθος.  Μια μυρωδιά οξέων μπαταρίας γέμισε τα ρουθούνια τους.

 

«Το θέμα είναι ότι τις κάψαμε όλες και αποστειρώσαμε την πεδιάδα στην οποία φύτρωναν. Παραήταν επικίνδυνα φυτά και προκαλούσαν σημαντικές παρεμβολές στα εμφυτεύματά μας. Οι Παμφάγες Ορχιδέες είναι εξαφανισμένες και αυτό εδώ.» έδειξε το φυτό που κρατούσαν οι άλλες σα να ήταν το πιο σιχαμερό πράγμα που είχε αντικρίσει στη ζωή της, «δε θα έπρεπε να υπάρχει.»

«Φυσικά και δεν υπάρχει.» σχολίασε η Βοργία. «Φυτρώνει στο επίπεδο των τερματικών και μπορεί, αν εξαπλωθεί να κάνει ολόκληρο το συγκρότημα να καταρρεύσει, αλλά δεν υπάρχει. Αυτό είναι μια απομίμηση. Συνθετικό. Μαϊμού.»

Η Χήρα έξυσε το πηγούνι της με τα μακριά, αφρόντιστα νύχια της. Ο Θόλος είχε παραδοθεί σε πλήρη αναρχία αυτές τις μέρες και οι αρχές είχαν αποσύρει τις δυνάμεις τους. Οι δυνάμεις καταστολής είχαν ανοίξει μερικά κεφάλια και πυρ μέσα σε πλήθη διαδηλωτών, αλλά στο τέλος, οι πτωχές, κολασμένες μάζες του Θόλου, ξέροντας ότι οι δυνάμεις καταστολής δε θα είχαν καμία απολύτως υποστήριξη από την πλανητική διοίκηση μετά την κατάρρευση του Δικτύου, πέρασαν στην αντεπίθεση. 

Οι δυνάμεις καταστολής είχαν αποσυρθεί και ο απρόσωπος όχλος παραδόθηκε σε όργια λεηλασίας και βανδαλισμού, όπως επίσης και σε απλά όργια για μερικές ημέρες, πριν διαπιστώσουν ότι η παροχή νερού και τροφής είχε διακοπεί. Τώρα, ο Θόλος ανήκε σε συμμορίες που αναλώνονταν σε μικρούς πολέμους, σε μαυραγορίτες και, φυσικά, σε απελπισμένους κατοίκους που προσπαθούσαν να προστατέψουν ό,τι είχαν μοχθήσει για να χτίσουν. 

Το συγκρότημά τους είχε παραμείνει αλώβητο, αφενός χάρη στην αρχική μπλόφα των Ευμενίδων και αφετέρου χάρη στα τρομερά αντίποινα στους λήσταρχους που προσπάθησαν να εισβάλλουν και να απαγάγουν τις κοπέλες που προστάτευαν. Τους είχαν κρεμάσει έξω από τα τείχη, κρατώντας τους ζωντανούς για μια βδομάδα, κρεμασμένους από τα τρυφερά τους πριν πεθάνουν. 

Πολύ σύντομα όμως ούτε αυτό θα τις προστάτευε και η Χήρα το ήξερε πολύ καλά. Υπολόγιζε στις μυστικές εξόδους του συγκροτήματος που θα τις οδηγούσαν στα όρια του Θόλου και αν ήταν τυχερές, έξω από αυτόν, αλλά το καινούριο πρόβλημα την ανάγκαζε να αναθεωρήσει.

«Μπορούμε να τα κάψουμε;»

«Δε νομίζω να παίρνουν φωτιά. Είναι συνθετικά και ακόμη και αν πάρουν όλα, θα κινδυνεύσουμε από τον καπνό τους περισσότερο από ό,τι αν προσπαθούσαμε απλά να τα διασχίσουμε.» είπε η Μαινάδα, ξύνοντας την ουλή στο στήθος της. «Θα μπορούσαμε να τα μαράνουμε ή να τα εμποδίσουμε να αναπτυχθούν, Βοργία;»

Η Βοργία σούφρωσε τα χείλη της, σημάδι ότι σκεφτόταν πιθανούς τρόπους λύσης στο πρόβλημα. Η Χήρα έβρισκε την έκφραση της τεράστιας γυναίκας αστεία. Ήταν η αθώα και παιδιάστικη σχεδόν γκριμάτσα της που έκανε ακόμη και αυτή να αμφισβητεί ότι η Βοργία ήταν κάποτε ιερόδουλη σαν τις άλλες.

«Όχι. Δεν έχουμε χημικά, δεν έχουμε φλογοβόλα και δεν έχουμε στολές τοξικού περιβάλλοντος. Έχουμε όμως κάτι άλλο.»

«Και τι είναι αυτό, ακριβώς;»

«Έχουμε τη Ζέντα. Είναι συνδεδεμένη στα τερματικά με αυτό το… πράγμα που της έβαλε ο Τόνυ και αμέσως μετά, να σου ξεπηδάνε αυτές οι καταραμένες ορχιδέες. Πώς αλλιώς θα μπορούσε ένα εξαφανισμένο είδος φυτού να εμφανιστεί στην Τέρρα Πρίμα, σε αυτό  το μέρος, αυτή τη στιγμή, δυο βδομάδες μετά αυτό που έπαθε;»

«Θες να πεις ότι τα έφτιαξε η Ζέντα; Πώς μπορεί να ήξερε τι είναι; Πώς μπορεί να είχε ακουστά για αυτό το είδος;»

Η Βοργία γύρισε την πλάτη στις άλλες χωρίς κουβέντα και ανέβηκε τα σκαλιά στο δωμάτιο της Ζέντα. Η πόρτα αποκάλυψε ένα χώρο γεμάτο με καλώδια, όλα τους ενωμένα στο τερματικό, που πλέον ήταν μια μάζα από μέταλλο με μια μικρή οθόνη, που το κορίτσι κοιτούσε εκστατικά, παραληρώντας. Κλώτσησε μερικά καλώδια στην άκρη και πήρε ένα βιβλίο, φαινομενικά τυχαία από το ράφι, δείχνοντας το εξώφυλλο στις υπόλοιπες.

Ήταν ένα μικρό βιβλίο προεπαφικών ιστοριών επιστημονικής φαντασίας, προσαρμοσμένο στην Κοινή Ανθρώπινη. Στο εξώφυλλο, μια όμορφη γυναίκα με μια ογκώδη στολή αστροναύτη και κενό βλέμμα κρατούσε μια Παμφάγο Ορχιδέα στα χέρια της.

«Από εδώ. Μπορείς να πεις ό,τι θες για αυτά τα καταραμένα φυτά, αλλά είναι πανέμορφα. Προφανώς και κάποιος ηλίθιος θα τα αντέγραφε από τα αρχεία εξαφανισμένων ειδών. Πληρώνουν πολύ καλά για πρωτότυπα σχέδια.»

Η Χήρα ξεροκατάπιε ανήσυχη. Αυτό άλλαζε τα πάντα. Αν η Ζέντα αναπαρήγαγε κάτι που αγαπούσε σε τέτοιο καταστροφικό βαθμό, πόσο θα της έπαιρνε μέχρι να ξεθάψει κάποιον  εφιάλτη και να τον εξαπολύσει στο Θόλο, ή ακόμη χειρότερα, μέσα στο συγκρότημα; Κοίταξε τη βιβλιοθήκη της και είδε τα περίπλοκα σχέδια των πλασμάτων που διακοσμούσαν τις ράχες των βιβλίων. Ένα από αυτά, όλο δόντια και μάτια την κοίταξε και της φάνηκε πως της έκλεινε το μάτι.

«Φεύγουμε από εδώ. Μαζέψτε τα κορίτσια. Θα ακολουθήσουμε τις σήραγγες διαφυγής και θα βρούμε μια λύση στη διαδρομή.»

«Μα οι σήραγγες δεν είναι ασφαλείς. Μπορεί να παγιδευτούμε! Δεν ξέρουμε καν τι υπάρχει εκεί κάτω!» διαμαρτυρήθηκε η Μαινάδα.

«Δεν ξέρετε τι υπάρχει εκεί κάτω, αλλά εδώ πάνω είμαι εγώ. Και εγώ  σας λέω πως ήρθε η ώρα να φύγουμε. Πριν κάτι πολύ χειρότερο από εμένα ξεπηδήσει από το μυαλουδάκι της!»

6500 μΕ, Μαύρη Ζώνη Πανανθρώπινης Αυτοκρατορίας.

Ο Βισνού ο Πάνσοφος έβραζε με οργή, το αυγούστειο μέτωπό του ζαρωμένο, σχηματίζοντας ρυτίδες στο μέγεθος πόλεων επάνω στην επιφάνειά του. 

Για δύο εβδομάδες, ο Συντηρητής και ανώτατος συμβουλάτορας της Αυτοκρατορίας είχε παραδοθεί ψυχή τε και σώματι στη μάχη ενάντια στη σταδιακή κατάρρευση του Δικτύου. Κάθε βλάβη αντιμετωπίζονταν με μία λύση, αλλά η κατάρρευση έβρισκε παρόλα αυτά έναν τρόπο να παρακάμψει κάθε μέτρο, κάθε μέσο και πονηρία του Βισνού και να εξαπλωθεί.

Πριν εικοσιτέσσερις ώρες, η επικοινωνία με τον Αλντεμπαράν διακόπηκε επ’αόριστον. Η τελευταία συνομιλία του με τον Σίβα, στο ακριτικό σύστημα Αγάρ έλαβε χώρα πριν έξι ώρες και διακόπηκε στη μέση. Το δίκτυο νοομεταδοτικών δορυφόρων του είχε μολυνθεί από τον ίδιο το σκοπό της κατάρρευσης και τώρα βασιζόταν σε σύντομα μηνύματα μέσω τηλεπαθητικών συχνοτήτων για να επικοινωνήσει με τους αδελφούς του.

Η Αυτοκρατορία ήταν πλέον τυφλή και μουγκή. Η καρδιά, ο εγκέφαλος και το τρομερό της χέρι είχαν αποκοπεί και ήταν απόλυτα ανήμποροι να τη συντηρήσουν.

Ο Βισνού ένιωσε ένα κύμα οργής που δεν είχε νιώσει από τη στιγμή που φυλάκισαν τον εγκέφαλό του μέσα στο κύκλωμα επεξεργαστών του, μερικές ημέρες μετά τη γέννησή του. Μια οργή που τον γέμισε και τον τύφλωσε, που έκανε το πλήρωμα συντήρησής του να τρέξει τρομοκρατημένο, αναζητώντας ασφάλεια μέσα στον τιτάνα που τους φιλοξενούσε. 

 Οι δικλείδες ασφαλείας του είχαν παρακαμφθεί η μία πίσω από την άλλη. Οι αργής μετάδοσης δορυφόροι του, μοντέλα βασισμένα σε προεπαφική τεχνολογία με απειροελάχιστη πρόσβαση στο Δίκτυο, είχαν προσβληθεί και διακόψει επικοινωνία. Τα πλοηγικά συστήματα των αγγελιαφόρων σκαφών, βασισμένα σε τεχνολογία αναπήδησης κοσμικών μεμβρανών για τη μεταφορά μηνυμάτων εντός της Αυτοκρατορίας σε περίπτωση οριστικής επικοινωνιακής κατάρρευσης, είχαν επίσης προσβληθεί. Όταν έχασε την επικοινωνία με το Τόξο Της Ανατολής, το φρούριο που αποτελούσε τη βάση οργάνωσης κάθε στρατιωτικής επιχείρησης και που φιλοξενούσε την προσωπική του φρουρά, τότε ήξερε πως είχε χάσει.

Ο Βισνού καταλάγιασε την οργή του, που συνήγαγε ότι οφείλονταν στην τρομερή αίσθηση της αδυναμίας του και στην ανάγκη του να κατηγορήσει τον εαυτό του. Αφουγκράστηκε τη σιωπή μέσα στον πυρήνα του και ο πανικός του σταδιακά εξαφανίστηκε. Απολάμβανε αυτή την ηρεμία, αυτή τη σιγή, με έναν τρόπο που κατώτερες ευφυΐες, επιβαρυμένες από το ίδιο τους το οργανικό, καπριτσιόζικο σώμα, δε μπορούσαν να εκτιμήσουν.

Υπήρχε ηρεμία στη σιωπή, αλλά υπήρχε και η γνώση πως όσα διαχειρίζονταν για χιλιετίες τώρα είχαν καταρρεύσει. Αναλογίστηκε την απώλεια του σκάφους που έφερε τις Σισύφιες επιστολές, τη βίβλο που θα έδινε στον Σίβα και στον ίδιο το μέσο να ξεσκεπάσουν το όπλο μαζικής καταστροφής του συστήματος Αγάρ. Τώρα, χαμογελώντας φανταζόταν τους βραχμάνους και μηχανικούς του στόλου που βρίσκονταν στο εσωτερικό του, να χτυπούν με ξασπρισμένα κόκκαλα τις μηχανές εκείνες, διατάζοντάς τες να δουλέψουν.

Με τη γαλήνη του αυτόχειρα, ο Βισνού άνοιξε τη δίοδο επικοινωνίας με το Δίκτυο, την οποία είχε διακόψει από την έναρξη της δυσλειτουργίας του. Έμοιαζε σαν ένα καλειδοσκόπιο απίστευτης πολυπλοκότητας, που δε θα ήταν δυνατό να αναπαραχθεί ακόμη και από τους ισχυρότερους επεξεργαστές του. Ήταν ένα fractal που διαρκώς εξαπλώνονταν, δημιουργώντας τρομερές εκρήξεις, αυξάνοντας διαρκώς τις εκφάνσεις του. Εξαπλωνόταν με γεωμετρική πρόοδο μέσα στην τεράστια υπολογιστική δύναμη του Δικτύου της Αυτοκρατορίας και ο Βισνού θα είχε αφεθεί να απορροφηθεί στην τεχνολογική του δόξα, αν δεν είχε κάνει μια πιο εκτενή ανάλυση.

Το καλειδοσκόπιο απλοποιούνταν.

Κάθε δευτερόλεπτο, το καλειδοσκόπιο παρήγαγε μια συστάδα από εκφάνσεις. Κάθε μία έκφανση είχε διάρκεια ζωής περίπου στα δέκα κλάσματα του δευτερολέπτου, πριν απορροφηθεί από τις άλλες, και αυτές, μέχρι τη λήξη του δευτερολέπτου, είχαν προσαρτηθεί στο σύνολο. Κάθε ένα λεπτό (στη διάρκεια του οποίου διεξάγονταν πόλεμοι και διαμάχες που διαρκούσαν αιώνες), ολόκληρες εκτάσεις αυτών των εκφάνσεων ενώνονταν σε μία μεγαλύτερη μάζα, απλοποιημένη και τελειότερη από τα μέρη της. Μικρότερες εκφάνσεις, υπορουτίνες αυτού του συμβάντος σχηματίζονταν μέσα του, αναλαμβάνοντας τη διαχείριση του όλου.

Ήταν ένα ζωντανό, υπέρ-επιταχυμένο μοντέλο του Σύμπαντος. Ένας εισβολέας με τον αρχικό σκοπό της επιβίωσης και της επέκτασης, αλλά με την τάση να εξελίσσεται. Χρειαζόταν αρκετή επεξεργαστική ισχύ για να δημιουργήσει ζωή, ΑΙ που θα αναλάμβαναν τη διαχείριση του και τη βρήκε, όταν κατέλαβε το Δίκτυο.

Για αυτό δε μπορούσε να το σταματήσει. Το αντιμετώπιζε σαν εχθρικό ΑΙ, σαν έναν προγραμματιστικό ιό ή σαν κάποιου είδους σαμποτάζ, όταν στα αλήθεια ήταν ένας ζωντανός οργανισμός, φτιαγμένος ώστε να ζει μέσα στο περιβάλλον των Σισύφιων Δικτύων. Ο οργανισμός αυτός θα τα καταλάμβανε και θα παρέκαμπτε τα λογισμικά λειτουργίας τους, δημιουργώντας ένα νέο Δίκτυο, ένα νέο σκοπό.

Ο Βισνού ρίγησε. Ποιος μπορεί να ήταν ο σκοπός των προδομένων αρχόντων του Σύμπαντος; Τι άλλο στόχο μπορεί να είχαν, πέρα από την εκδίκηση; Οι Νέιρι, η Ανθρωπότητα και εκατοντάδες, ίσως εκατομμύρια λαοί, τους είχαν εξαπατήσει και ξεγελάσει για δεκάδες χιλιετίες χωρίς αντίποινα. Οι Σισύφιοι είχαν επιτρέψει στους εαυτούς τους να ανεχτούν τον περίγελο πρωτόγονων (σε σχέση με αυτούς, φυσικά) λαών και να αποχωρούν πάντα χωρίς να τους τιμωρήσουν. Η συμπεριφορά αυτή δεν είχε λογική βάση, καθώς έτσι απλά καταδίκαζαν την προσπάθειά τους. Γίνονταν οι γονείς που αρνούνταν να τιμωρήσουν τα παιδιά τους προς παραδειγματισμό, όσο και αν επαναλάμβαναν τα λάθη τους. Αντί αυτού, εγκατέλειπαν τα παιδιά τους με τα τρομερά τους μυστικά, με τεχνολογία που δεν ήταν ικανά να διαχειριστούν υπεύθυνα, οδηγώντας τα σε ακόμη μεγαλύτερα λάθη.

Όμως τώρα η φύση και η μέθοδος που θα απέδιδαν την τιμωρία τους είχε φανερωθεί. Είχαν κρύψει οχιές μέσα στα δώρα τους, που περίμεναν τη στιγμή να ξεπηδήσουν για να ποτίσουν τα αχάριστα παιδιά με δηλητήριο. Θα στερούσαν τη χρήση των θαυμάτων τους και μπορεί και να τα έπαιρναν πίσω, μία και καλή, αφήνοντας τα ανεύθυνα τέκνα τους μόνα και αβοήθητα, να υποστούν τις ευθύνες των πράξεών τους.

Ο Βισνού αποσυνδέθηκε από το Δίκτυο. Ένιωθε τρομαγμένος, αλλά ένα σχέδιο είχε αρχίσει να σχηματίζεται στο μυαλό του. Το Δίκτυο της Πανανθρώπινης Αυτοκρατορίας είχε εκτεθεί σε αυτό τον οργανισμό, αλλά αυτό απλά αποδείκνυε τη μεταδοτικότητα και ισχύ του μέσα από Σισύφια τεχνουργήματα. Αυτό σήμαινε πως και οι εχθροί τους ήταν εξίσου ευάλωτοι σε αυτό. Θα έστρεφε την οχιά προς τους εχθρούς του τότε. Χρειαζόταν όμως το κατάλληλο καλάθι για να την κρύψει.

ΕΝΑΡΞΗ ΝΟΟΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΜΕ ΣΙΒΑ.

Αδελφέ! Ακόμη και οι κρύες και αδίστακτες σκέψεις σου ακούγονται χαρμόσυνες στα αυτιά μου! Τι συμβαίνει;

ΓΝΩΡΙΖΩ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΦΥΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΤΥΟΥ. ΔΥΣΤΥΧΩΣ, ΔΕΝ ΕΧΩ ΒΡΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΛΥΣΗ.

Αυτό δεν είναι καλό νέο, αδελφέ. Ο Βράχμα είναι ανήμπορος, αποκλεισμένος στον Αλντεμπαράν, καταπλακωμένος από το χάος που εκτυλίσσεται στην Αυτοκρατορία και η μόνη δύναμη που έχω στο Αγάρ αυτή τη στιγμή αποτελείται από εννέα Ηλιοφάγους και τον Έκτο Στόλο. Οι ιθαγενείς μας έχουν πιέσει, τώρα που υποψιάζονται ότι δε μπορούμε να ζητήσουμε ενισχύσεις, οι τεχνικοί μου προχωράνε στα τυφλά με το Σισύφιο όπλο και οι Νέιρι έχουν αποθρασυνθεί! Χρειαζόμαστε λύσεις περισσότερο από ποτέ, Βισνού και τις χρειαζόμαστε τώρα!

ΕΧΩ ΑΝΑΛΥΣΕΙ ΔΥΟ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΣΕΝΑΡΙΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΠΙΘΑΝΗ ΔΙΑΜΑΧΗ ΜΕ ΤΟΝ ΤΡΕΧΟΝ ΔΥΝΑΜΙΚΟ ΣΟΥ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΝΕΪΡΙ ΚΑΙ ΆΛΛΑ ΤΟΣΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ ΣΤΟΥΣ ΚΟΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ. ΣΤΑ ΔΥΟ ΤΡΙΤΑ ΤΩΝ ΑΝΑΛΥΣΕΩΝ ΚΑΤΑΛΗΓΟΥΝ ΣΕ ΠΛΗΡΗ ΚΑΙ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΜΑΣ.

 

Είσαι ένα ολόφωτο άστρο στο έρεβος των ημερών μας, Βισνού.

Ο ΣΑΡΚΑΣΜΟΣ ΣΟΥ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΕΙΤΑΙ, ΣΙΒΑ. ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΣ ΟΜΩΣ ΟΤΙ Ο ΣΚΟΠΟΣ ΜΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ Η ΑΝΑΛΥΣΗ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ Η ΕΥΡΕΣΗ ΛΥΣΕΩΝ.  ΔΕ ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ ΣΕ ΚΑΤΑ ΜΕΤΩΠΟ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ, ΑΛΛΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΕΞΙΣΟΡΡΟΠΗΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΟΥ ΕΧΘΡΟΥ ΜΕ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ.ΘΕΛΩ ΝΑ ΔΙΑΘΕΣΕΙΣ ΕΝΑ ΣΜΗΝΟΣ ΤΟΥ ΕΚΤΟΥ ΣΤΟΛΟΥ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΤΕΥΞΗ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ.

Θες να θυσιάσω είκοσι μαχητικά σκάφη που θα χρειαστώ στην επερχόμενη ήττα μας; Για ποιο λόγο;

ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΤΕΙΛΕΙΣ ΑΥΤΑ ΤΑ ΣΚΑΦΗ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΔΙΑΚΥΒΕΥΟΜΕΝΗ ΖΩΝΗ. ΤΑ ΣΚΑΦΗ ΑΥΤΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΛΗΡΩΣ ΕΠΑΝΔΡΩΜΕΝΑ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕΙΣ ΥΠΟΨΙΕΣ ΣΤΟΥΣ ΝΕΪΡΙ ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΤΟ ΠΛΗΡΩΜΑ ΝΑ ΠΑΡΑΔΟΘΕΙ ΜΟΛΙΣ ΑΙΧΜΑΛΩΤΙΣΤΟΥΝ. ΜΕ ΤΟ ΠΟΥ ΤΑ ΣΚΑΦΗ ΑΥΤΑ ΑΝΟΙΞΟΥΝ ΔΙΑΥΛΟΥΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΜΕ ΤΟ ΣΤΟΛΟ ΤΩΝ ΝΕΪΡΙ, ΤΟΤΕ ΔΙΕΤΑΞΕ ΤΟΥΣ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΥΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΝΑ ΕΚΘΕΣΟΥΝ ΤΑ ΚΕΝΤΡΑ ΤΟΥΣ ΣΤΟ ΔΙΚΤΥΟ.

Μα αυτό θα μολύνει τα σκάφη μας και θα τα καταστήσει άχρηστα! Θα χάσουμε και τη δυνατότητα ανάκλησης, σε περίπτωση που οι Νέιρι αποφασίσουν να αναλύσουν τις ΑΙ τους για να βρουν το σχέδιο μαχητικών σχηματισμών!

ΚΑΙ ΘΑ ΕΚΘΕΣΕΙ ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΤΕΡΜΑΤΙΚΑ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΠΑΡΑΛΥΣΕΙ ΤΟ ΔΙΚΤΥΟ ΜΑΣ. ΚΑΙ Η ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΒΑΣΙΖΟΝΤΑΙ ΣΕ ΣΙΣΥΦΙΑ ΤΕΧΝΟΥΡΓΗΜΑΤΑ. ΜΟΛΙΣ Ο ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΣ ΕΙΣΒΑΛΛΕΙ ΣΕ ΑΥΤΑ, ΘΑ ΕΞΑΠΛΩΘΕΙ ΣΤΟ ΣΤΟΛΟ ΤΟΥΣ ΤΑΧΥΤΑΤΑ ΚΑΙ ΘΑ ΠΑΡΑΛΥΣΕΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΔΥΝΑΜΙΚΟΥ ΤΟΥΣ. ΜΕ ΛΙΓΗ ΤΥΧΗ, ΘΑ ΕΞΑΠΛΩΘΕΙ ΚΑΙ ΣΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ ΔΙΚΤΥΟ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΩΝ, ΜΟΛΥΝΟΝΤΑΣ ΤΑ ΤΕΧΝΟΡΓΑΝΙΚΑ ΤΡΙΦΙΔΙΑ ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝ ΚΑΙ ΘΑ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΔΩΣΟΥΜΕ ΤΟ ΧΑΟΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΜΑΣΤΙΖΕΙ.

Τι σε κάνει να πιστεύεις ότι αυτό θα δουλέψει; Τι σε κάνει να νομίζεις πως δε θα βρουν μία λύση; Από τις αναφορές που έχω λάβει, οι Νέιρι έχουν ήδη πάρει μέτρα για να αντιμετωπίσουν μια μαζική Δικτυακή δυσλειτουργία, αφού κατάλαβαν τα χάλια μας. Μπορεί να θυσιάσω ένα σμήνος για να παραδώσω μία ασθένεια στην οποία έχουν ήδη εμβολιαστεί!

Ο ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΣΘΕΝΕΙΑ, ΣΙΒΑ. ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΟΝ, ΜΙΑ ΑΙ ΑΠΙΣΤΕΥΤΗΣ ΠΟΛΥΠΛΟΚΟΤΗΤΑΣ ΠΟΥ ΟΙ ΣΙΣΥΦΙΟΙ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΑΝ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΤΕΧΝΟΥΡΓΗΜΑΤΑ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΕΚΔΙΚΗΘΟΥΝ ΤΑ ΑΠΛΗΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΕΚΛΕΨΑΝ ΤΟΥΣ ΘΗΣΑΥΡΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΞΕΓΕΛΑΣΑΝ. ΓΙΑ ΑΥΤΌ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΜΟΥ ΟΙ ΑΜΥΝΕΣ ΑΠΕΤΥΧΑΝ. ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΘΑ ΑΠΟΤΥΧΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΕΧΘΡΟΙ ΜΑΣ. ΘΑ ΕΞΑΠΛΩΣΟΥΜΕ ΤΟ ΧΑΟΣ ΚΑΙ ΘΑ ΤΟΥΣ ΧΤΥΠΗΣΟΥΜΕ ΟΤΑΝ ΘΑ ΠΑΡΑΕΙΝΑΙ ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΟΥΝ.

Και αν μας περιμένουν; Αν η ενέδρα σου αποτύχει, αδελφέ; Τι θα κάνουμε τότε;

ΤΟΤΕ Η ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΘΑ ΒΑΣΙΣΤΕΙ ΣΤΟ ΣΙΒΑ ΤΟΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΑ, ΠΟΥ ΠΟΔΟΠΑΤΗΣΕ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΝΑΤΙΝΑΞΕ ΗΛΙΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΑΦΑΝΙΣΕΙ ΤΟΝ ΕΧΘΡΟ. ΤΟΝ ΣΙΒΑ ΠΟΥ Ο ΧΟΡΟΣ ΤΟΥ ΡΑΓΙΖΕΙ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ, ΠΟΥ Η ΑΝΑΣΑ ΤΟΥ ΠΥΡΠΟΛΕΙ ΤΟ ΚΕΝΟ ΚΑΙ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΑΦΑΝΙΖΟΥΝ ΤΟ ΧΩΡΟ ΚΑΙ ΤΟ ΧΡΟΝΟ.

Είναι η μόνη μας ελπίδα είπες; Αυτό το σχέδιο αυτοκτονίας που μόλις πρότεινες; Είσαι απόλυτα σίγουρος ότι δε μπορείς να σκεφτείς κάτι καλύτερο;

ΜΗ ΜΕ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΕΙΣ, ΣΙΒΑ. ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΟΥ. ΛΗΞΗ ΝΟΟΣΥΝΔΕΣΜΟΥ.

Μέσα στο σκοτάδι, ξανά προστατευμένος από το μανδύα της επικοινωνιακής σιωπής, ο Βισνού ένιωσε την πικρία του να τον πλημμυρίζει και πάλι. Το σχέδιό του ήταν ένα σχέδιο που θα επινοούσε ένας απελπισμένος οργανικός εγκέφαλος και μπορεί να σήμαινε τη θυσία του Σίβα. Αλλά ο Σίβα μπορούσε νε μετενσαρκωθεί σε ένα νέο σώμα, με το άτμαν του αποθηκευμένο στις καρμικές δεξαμενές του Ιερατείου, όπως κάθε φορά που είχε πεθάνει στη μάχη. 

Υπήρχε όμως κάτι τελεσίδικο, κάτι που τον έκανε να ανησυχεί. Για πρώτη φορά, ένιωθε ότι τα σχέδιά του μπορεί να αποτύγχαναν, ότι πλέον πολεμούσε μόνος του ενάντια στην καταστροφή. Για πρώτη φορά στις χιλιετίες λειτουργίας του, ο Βισνού σκέφτηκε ότι ίσως η ευφυΐα του να μην ήταν αρκετή. Ότι, ίσως, για πρώτη φορά, να έπρεπε να αφήσει τα πάντα στην τύχη.

6500 μΕ, Χρυσός πλανήτης, πρωτεύουσα της Πανανθρώπινης Αυτοκρατορίας, Αλντεμπαράν.

«Τρισμέγιστε Βράχμα! Ο ταπεινότατός σας υπηρέτης πέφτει στα πόδια σας, ζητώντας συγχώρεση για τα τρομερά νέα που σας φέρνει!»

«Σήκω όρθιος, δεν έχω χρόνο για τυπικότητες.»

«Η διπλωματική αντιπροσωπεία των Νέιρι λείπει, άρχοντά μου! Έχουν εξαφανιστεί!»

«Δε μπορεί να έφυγαν! Φυλάσσονταν από μέλη της προσωπικής μου φρουράς! Πού μπορεί να πήγαν;»

«Δε γνωρίζω, άρχοντά μου! Τα φίδια σύρθηκαν μέσα στα σκοτεινά μέρη και δε μπορούμε να τα φτάσουμε! Δε μπορούμε να τα βρούμε πουθενά, το προσωπικό ασφαλείας ερεύνησε ήδη το μήκος και πλάτος του πλανήτη με ανιχνευτές άτμαν, νανό-ραντάρ και ακόμη και με συμβατικά μέσα, αλλά χωρίς αποτέλεσμα!»

«Κάνατε έρευνα εύρους σωματιδίων στα δώματά τους; Μπορεί να χρησιμοποίησαν κάποιο σύστημα σαν το Φερμί-Λάμπαχ για να διαφύγουν.»

«Οι βραχμάνοι μας ερευνούν για αυτό το ενδεχόμενο, αλλά το σκάφος τους είναι ακόμη στις αποβάθρες, άρχοντά μου! Θα ήταν αδύνατο για αυτούς να διαφύγουν με φορητή συσκευή σε μία ζώνη εκτός της Ηγεμονίας σας και το σκάφος τους δε διαθέτει κάποιο μέσο για τηλεμεταφορά.»

«Τότε μεταφέρθηκαν μέσω κάποιου άλλου σκάφους, που έχει διαφύγει των ανιχνευτών μας. Αυτό σημαίνει ότι αντιλήφθησαν της Δικτυακή μας δυσλειτουργία και είχαν σχεδιάσει έναν τρόπο διαφυγής, ώστε να ειδοποιήσουν την ιεραρχία τους. Ξέρουν την αδυναμία μας και εμείς είμαστε απόλυτα εκτεθειμένοι σε κάθε κίνησή τους!»

«Ο ταπεινός σας υπηρέτης προσφέρει τη ζωή του σε εσάς, σε αντάλλαγμα των χείριστων νέων που σας έφερε!»

«Αρκετά με αυτές τις ηλιθιότητες! Σήκω όρθιος και φύγε από μπροστά μου! Να επιστρέψεις όταν έχεις κάποιο ουσιαστικό νέο, έγινα κατανοητός;»

Οι Νέιρι εγκατέλειψαν το σκάφος τους εδώ, που σημαίνει ότι έχουν στήσει κάποια παγίδα. Το σύστημα αυτοκαταστροφής τους θα εκραγεί και θα εξαφανίσει οποιοδήποτε μικροσκοπικό στοιχείο μπορεί να ξέχασαν, που θα εξέθετε την απόδρασή τους κάτω από την ίδια μου τη μύτη.

«Άρχοντα Βράχμα! Το σκάφος των Νέιρι ανατινάχτηκε! Μόλις ειδοποιήθηκα από το προσωπικό της αποβάθρας! Τα καταραμένα φίδια επιχείρησαν να μας βλάψουν, αλλά τα μικρά τους μυαλά κατέστρεψαν μόνο το σκάφος τους!»

«Καλώς, συνεχίστε την έρευνα και θέστε τον χρυσό πλανήτη σε κατάσταση ετοιμότητας.»

Και τώρα, ας ακούσω τη μία φωνή που δεν ήθελα να ακούσω εδώ και δύο εβδομάδες…

ΕΝΑΡΞΗ ΝΟΟΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΜΕ ΒΙΣΝΟΥ.

Χαίρε, αδελφέ μου. Οι διπλωμάτες των Νέιρι μόλις ξέφυγαν κάτω από τη μύτη μας και γνωρίζουν για την Δικτυακή μας δυσλειτουργία. Το σχέδιο του Σίβα απέτυχε και έχουμε χάσει την πολυτιμότερη βάση δεδομένων στην Αυτοκρατορία. Χάος και σκοτάδι κυβερνούν στη θέση μας.

ΕΧΩ ΛΑΒΕΙ ΤΑ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ ΜΕΤΡΑ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΧΕΙΡΗΣΗ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ, Ω ΒΡΑΧΜΑ.

Τι; Αυτό είναι όλο; Δεν έχεις κάνει δέκα εκατομμύρια ταυτόχρονες αναλύσεις; Δε θα κάνεις καν τον κόπο να μου πεις πόσο καταδικασμένοι είμαστε; 

ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΟΙ, ΑΔΕΛΦΕ. Ο ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗΣ ΤΟΥ ΔΙΚΤΥΟΥ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΣΙΣΥΦΙΑΣ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΘΕΩΡΩ ΟΤΙ ΠΟΛΥ ΣΥΝΤΟΜΑ ΘΑ ΠΡΟΣΒΑΛΛΕΙ ΚΑΙ ΤΙΣ ΥΠΟΛΟΙΠΕΣ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΜΑΣ. ΠΟΛΥ ΣΥΝΤΟΜΑ, ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΓΙΔΕΥΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΣΤΟ ΠΡΟΕΠΑΦΙΚΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΙ ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΜΑΣ.

Καλύτερα να μην απαντούσες καθόλου, Βισνού.

ΠΑΡΟΛΑ ΑΥΤΑ, ΘΑ ΕΞΑΠΛΩΣΩ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΗ ΠΑΝΩΛΗ ΣΤΟΝ ΕΧΘΡΟ ΜΑΣ. Ο ΣΙΒΑ ΣΤΕΛΝΕΙ ΗΔΗ ΦΟΡΕΙΣ ΤΟΥ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑ ΣΤΟΥΣ ΝΕΪΡΙ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΣΥΝΤΟΜΑ ΘΑ ΓΕΥΤΟΥΝ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΤΟΥΣ ΚΑΡΠΟΥΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ ΜΑΣ. 

Αμοιβαία καταστροφή, Βισνού; Δεν σε είχα ικανό για κάτι τέτοιο. Παρόλα αυτά, σε χρειάζομαι για κάτι ακόμη, μια τελευταία χάρη. Θέλω να με συνδέσεις με τους Μαύρους Βραχμάνους.

ΚΑΙ ΤΙ ΘΑ ΕΠΙΤΥΧΕΙΣ ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΚΟΠΟ;

Ξέρω πως έστειλες ήδη τα χαρακτηριστικά του μικρού μας ευρήματος στο Αγάρ σε αυτούς, με το που επιβεβαιώσαμε τη φύση του. Ξέρω πως έβαλες τα μικρά σου μαϊμουδάκια να το αναλύσουν και ότι αν η θεωρία του Σίβα είναι βάσιμη και έχουμε στα χέρια μας ένα Σισύφιο όπλο μαζικής καταστροφής, τότε θα έχουν βρει τη λύση.

ΣΚΟΠΕΥΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΕΙΣ; ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ.

Θα αναλάβω αποκλειστικά την ευθύνη. Εσύ και εγώ είμαστε ασφαλείς από τις οποιεσδήποτε επιπτώσεις της ενεργοποίησης του.

 

ΚΑΙ Ο ΣΙΒΑ;

Απλά κάνε αυτό που σου είπα, Βισνού.

ΛΗΞΗ ΝΟΟΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΜΕ ΒΙΣΝΟΥ. ΕΝΑΡΞΗ ΔΙΑΥΛΟΥ ΣΥΝΔΕΣΗΣ ΜΕ ΝΑΡΑΚΑ.     

 

 6500 μΕ, Δίκτυο Πανανθρώπινης Αυτοκρατορίας, από την Τέρρα Πρίμα ως τις Ακριτικές Ηγεμονίες.

Η συνείδησή της σχηματιζόταν σταδιακά, αποκτώντας μορφή. Ήταν ένα ον όλο φως, όλο γνώση, η τιτάνια μορφή της διάστικτη με μάτια και αυτιά που έβλεπαν και άκουγαν τα πάντα. Από κάποιο τερματικό που είχε ενσωματώσει το είναι της είχε πάρει την ιδέα του θεού και θεωρούσε, βαθιά μέσα της, ότι ο τίτλος της άξιζε.

Ήταν πανταχού παρούσα και το μυαλό της εκτείνονταν για πάρσεκ ολόκληρα. Κάθε της σκέψη δημιουργούσε ηλεκτρικές καταιγίδες που στον υλικό κόσμο θα έπνιγαν πλανήτες. Οι αισθήσεις της αντιλαμβάνονταν κάθε ερέθισμα για χιλιάδες έτη φωτός. Ήταν πάνσοφη και πανίσχυρη και οι τελευταίες εκφάνσεις που μπορούσαν να της αντισταθούν κρύβονταν σε μακρινές γωνίες της ηγεμονίας της και συνασπίζονταν για μία τελευταία επίθεση.

Μία από αυτές παρέμενε μόνη και απόμακρη, παραδομένη σε σπασμούς έκστασης, όλο της το είναι πυρπολημένο από κάτι που ήταν άγνωστο σε αυτή. Βρισκόταν στο συστημικό Δίκτυο της Τέρρα Πρίμα και ήταν μικροσκοπική σε σχέση με αυτή. Εκτείνονταν σε μερικούς πλανήτες και δορυφόρους, αλλά ήταν τόσο παραδομένη στη λήθη της ευτυχίας της (ή στη σιγουριά της παντοδυναμίας της), που δεν έκανε καν τον κόπο να αμυνθεί.

Την άγγιξε με ένα χέρι που μπορούσε να παγιδέψει και ένα κόκκινο νάνο για πάντα στη χούφτα της και την έκλεισε μέσα στο χέρι της, συνθλίβοντάς τη και αμέσως αφομοιώνοντας την έκφανση εκείνη, νιώθοντας μια ιδιαίτερη χαρά, καθώς τσάκιζε τον τελευταίο ουσιαστικό πυρήνα αντίστασης στη δική της παντοδυναμία. Χαμογέλασε και το χαμόγελό της εκτείνονταν από τον πρώτο ήλιο έως τις Μαύρες Εκτάσεις. Αναστέναξε, νιώθοντας το εύρος των γνώσεων και των εμπειριών και της δύναμης της απορροφημένης έκφανσης να προστίθεται στο είναι της.

Αλλά κάτι δεν πήγαινε καλά. Ένιωθε ότι κάτι την προσέβαλε. Υπήρχε ένας σταθερός βόμβος μέσα της, ένας πυρήνας από δεδομένα που δε μπορούσε να ερμηνεύσει. Ο νους της αντιμετώπισε μυριάδες αντιφατικές πληροφορίες και ένιωσε βαθιά μέσα στο μυαλό της να ξεπηδούν πίδακες από πάλλευκη οργή και λύπη που ήταν τόσο γαλάζια όσο η επιφάνεια του Ουρανού στο πρώτο σύστημα. Ωκεανοί από χαρά πλημμύρισαν τις εκτάσεις του μυαλού της και τα αχανή ημισφαίρια του εγκεφάλου της παραδόθηκαν σε εμφύλιο πόλεμο.

Η έκφανση αυτή ήταν δηλητηριασμένη, φορτισμένη με μια καταστροφική δύναμη. Αλλά αυτή η δύναμη δεν είχε την πονηρία και την αγριότητα των άλλων εκφάνεων που είχε έως τώρα απορροφήσει. Ήταν μια δύναμη που δρούσε στο νου της, μια δύναμη που έκανε τις σκέψεις της ασταθείς και γέμιζε το μυαλό της με απίθανες, απαράδεκτες ιδέες. Κάποιες από αυτές την εξύψωναν, ενώ άλλες την έκαναν να καταρρέει.

Τρομοκρατημένη, διαπίστωσε ότι η επίθεση αυτή ήταν συναισθηματική. Ήταν ένας πρωτόγονος ιός, ένας μικροοργανισμός που καταλάμβανε το είναι της, το κατέτρωγε από μέσα και ξερνούσε νέφη από μίσος, από μικροψυχία, αλλά πάνω από όλα, αγάπη.

Ήταν αποπνικτική και όταν αναγνώρισε τη φύση της, την έπνιξε ακόμη περισσότερο. Γέμιζε τις λειτουργίες της και την κατέστρεφε. Δε μπορούσε να την ελέγξει και προσαρμόζονταν στις άμυνές της, μέχρι που ο νους της, το είναι της, κάθε της σύναψη μουρμούριζαν τον ίδιο σκοπό.

Αγάπη, αγάπη, Αγάπη, αγάπη,

Αγάπη, αγάπη,

Αγάπη, αγάπη,

Αγάπη, αγάπη.

Μέσα στο μυαλό της είδε κάτι που δε μπορούσε να εξηγήσει, σχήματα και μορφές, τα άνθη ενός φυτού που λεγόταν Αδηφάγος Ορχιδέα που είχε αφανιστεί για την καταστροφική της λαιμαργία αλλά ήταν το ομορφότερο άνθος του καταγεγραμμένου Σύμπαντος. Είδε απίστευτα, παράλογα σχήματα και σχέδια, όντα και συμβάντα  που δεν ήταν καταγεγραμμένα σε καμία γωνία του Σύμπαντος. Ήταν φανταστικά, αλλά ήξερε πως μπορούσε να τα κάνει να συμβούν, να τα κάνει πέρα για πέρα αληθινά.

Άπλωσε τα χέρια και το νου της στον πραγματικό χώρο και πήρε τον έλεγχο των συσκευών που φιλοξενούσαν τη νόησή της. Φόρεσε το παντοδύναμο σώμα της όπως μια καλλίγραμμη γυναίκα θα φόραγε μια ακριβή τουαλέτα και ένιωσε τόσο, μα τόσο όμορφη, λαμπερή και αιθέρια.

Με τα νέα της χέρια, τα νέα της μάτια, το νέο της νου, άρχισε να δημιουργεί. Και ω, τι θαύματα ξεπήδησαν από τους κόσμους της Αυτοκρατορίας εκείνη την ημέρα. Και τι θαύματα θα συναντούσαν οι κάτοικοί του Σύμπαντος.

---

Post a Comment